UNUTMAK DENEN ŞİFA
Yazmaszsam içime dert olanları canımı acıtıyor
Kelimelere düşkünlüğüm bu yüzden
Yazmaszsam kalbim ağrıyor her gece
Kelimelere sarılışım bu yüzden
Yazmazsam çıldırır aklım, aklımı kaybederim
Kelimelere dokunuşum bu yüzden
Yazmazsam kayıp gider ellerimden insan olana inancım
Kelimelere bağlılığım bu yüzden
Bu da benim imtihanımdır
Kemiriyor içimi gagalıyor yırtıcı bir kuş gibi
Unutmak denen şifayı henüz bulamadım
Yastıkları neden taşla doldururlar anlamadım
Kelimelere gözyaşı bulaştırmam bu yüzden
Bir dağ kadar ağırdı
Kılıçtan keskin kılıçtan güçlüydü
Söylemezsem yüreğimi keseceklerdi
Kelimeleri sırtıma yüklenişim bu yüzden
Önce içime içime bağırdım
Avaz avaz sustum geceleri ateşe verdim
Bana mısın demedi de volkana dönüştü
Kelimelerde yanıp kül oluşum bu yüzden
Mavi oldu bazen bazen sarı en çok da kara
Ah o kelimeler o kelimeler yüreğimdeki yara
Belki de dilimi kesip atmaktı tek çare
Kelimeleri taşa yazışım bu yüzden
Hançer gibi durur hep gönlümde bir kara sevda
Geceleri çok sevmem bu yüzden
O ki benim en çok sevdiğim yara
Kelimelere boyun büküşüm bu yüzden
Ben ölmezdim öyle kolay kolay
Beni kelimelerle vurdular
Kelimelerle kurşunlanışım bu yüzden
Bilgi ŞAKAR
Eğitimci Şair
