SARIKAMIŞ ALLAHUEKBER DAĞ.DRAMI: Mehmetcikleimizin, dramı biliniyor, yöre halkının,yaşadıkları katliam ve vahşetler daha büyük bir zulme dönüşür.Ermeniler,aynı köyde kapı komşuluk yaptıkları, Türk'lere. birden zulüm etmeye başlarlar.Bardız Nahiyesine bağlı. Zakim,köyün de,Hocalık
yapan.Çevresinde, sevilip sayılan. "MOLLAM HABIP", hocaya bir daha bu köyde "EZAN" okumaması için haber gönderirler ve ölümle tehdit ederler.Hoca cevap verir.ÖLÜRSEM ŞEHİT YAŞARSAM GAZİ
OLURUM.İNANCIM DAN
ASLA TAVİZ VERMEM...!
Bilesiniz..!Ben, inancımın NEFERİYİM.Aile efratlarını tehdit ederler hoca bir gece evinden kaçarak bir mağaraya sığınır kızı babasına gizlice yiyecek taşır. Baba seni arıyorlar, kaldığın yeri söylememiz için bize eziyet ediyorlar.Bir süre sonra : ailesiyle beraber Bardıza bağlı.Norşin köyüne kaçıyorlar.O köyde, Hoca olarak hizmet verirken;
Ermeniler. O köyü basarlar.Tehditlerine devam ederler.
Molla Habip Hoca,bir CUMA, saba ezanını
okurken"ALLAHUEKBER" derken.Ermeni kurşunlarıyla "ŞEHİT EDİLİR".
Aklıma "Namık Kemal'in
dizesi geldi.
Hakir düştüyse millet,
Şanına noksan gelir sanma,
Köpektir zevk alan
Sayyad-bi insafa hizmetten".
Şehit edilen Habip Hoca
Kocam Prf.Dr.Kemal Solak'ın baba tarafından
dedesidir.
"HÜSEYİN HOCA":
Başka bir dedesi :anne babası Hüsyein Hoca :
Aslen, Erzurum'un Horasan ilçesinin, Akören köyündendir.
Savaş sırasında,
Zakim köyünde,hocadır.
"seferberlik ilan edilince askere çağrılır.Hocanın çocuğu vardır büyüğü 10 yaşında,küçüğü,3 yaşındadır, karısını ve çocukları.Zakim köyün'den ayrılırken.Büyük kızı çok hastadır yavrusuna sarılır öperek ayrılır.
Karlı soğuk bir kış gün. 2500 metre, yüksekliğindeki "SOĞANLI"dağlarından yürüyerek Sarıkamış'a, gider.Cephede,savaş devam ettiği için. Birliğine teslim olur. Ertesi günü esir düşer. Rus askerleri, esirleri 50-60 ar kişi guruplar halinde vagonlara doldurur kapıları dışarıdan kitlerer.
kalabalık,tuvalet yok,
tren nereye gittiklerini bilmeyen suçsuz gariban,insanlarla doludur.Günlerce yol giden esirlere 24 saatte bir dilim kuru ekmekle bir bardak su verirler. Trenin,kapılarını açar kontrol ederler ölenleri,
pencerelerden dışarı atarlar.Esirler açlık ve susuzluğa terk edilir.
Yolculuk esnasında vagonların kapıları açılmadığı için tuvalet ihtiyaçlarını
bulundukları yere yaparlar.Bir süre sonra
salgın hastalık başlar.
Ölenler hemen, alınmazlar ve bir arada
yolculuğa devam edilr.
Kapılar açılınca, Rus askerleri tarafından yol kenarlarına atılır. Hüseyin hocanın, esaret yolculuğu bir buçuk ay sürer."NARGİN: adasında vagonlardan indirilirler.
300 kişilik yatılacak yerlerde,1300 kişi kalır. esirleden her gün; 40 kişi ölür.Çeşitli kamplarda çalıştırılırlar.
Hüseyin hoca:ekmek fırınında işçi olarak çalışmaya başlar.1 yıl çalışır. Ordan aldığı parasını kaçmak için biriktirir.1 yıl sonra başka bir şehire gider. Orda da ekmek fırınına girer çalışır.
Kocasını:Savaşa gönderen, Sohben kadın
4 çocuğu ile yalnız kalır.
Evin, çocukların geçimi
onun sırtına yüklenir.
Yıllarca kocasının, cepheden dönmesini beklerken hastalanır
ölür,Çocuklar birbirlerine anne baba olurlar.Büyük abla, babasının artık dönmeyeceğini kabullenir,kardeşlerini evlendirir.Hepsi yuva sahibi olurlar çocukları
olur...HAYATI OLDUĞU GİBİ KABUL EDERLER
Esir Hüseyin hoca çalıştığı fırına,her gün ekmek almaya gelen, bir Ermeni kızı ile tanışır.O da başka işte calışır. H.hoca bir düzen kurmayı düşünür. Kendine,bir rehber bulmaya karar verir. Esaretten,kurtulmak için
çeşitli yollara baş vurur.
Rusya da 1917 Bolşevik ihtilali patlak verir. Hüseyin hoca,Ülkesine dönmeye karar verir.
Ermeni kızına,evlenme teklifinde bulunur. Kız durumu ailesine söyler önce kabul etmezler. Sonra orda kalmak şartıyla izin verilir. Ermeni, kızı
Müslüman,olur.Ermeni kızını Müslüman etmek,bir süre sonra.Esirler peyder, pey serbet bırakılırlar.Hüseyin hoca
Ülkesine dönmek istediğini karısına söyler. Ailesinin izin vermeyedeğini bildiğinden,gizli kaçmaya karar verirler.
Ancak ; hazırlık yaptıklarını, kızın ailesi fark ederler. Kızlarını caydırmak için çok uğraşırlar.Bir gece, hocayı öldürmek için tuzak kurarlar.Ailenin gençleri. Evlerinin çevresinde nöbet tutarlar.Kız durumu fark eder.Hüseyin hoca ile karısı kaçışlarını gündüze ertelerler. Ertesi gün,evlerinin uzağında ayrı yerlerde
buluşurlar.Aile takip eder korkusu ile trene binme yerine yürümeyi
tercih ederler.sonra vasıtalara binerek aylarca yolculuk: yaptıktan sonra KAZAN'A; giderler. Ordada bir süre kalırlar. Gittikleri,her yerde, iş bulur çalışırlar yol, parası biriktirler.Kazan dan, trenle.Karadeniz sahilinde.SOÇİ'YE, gelirler.Ordada iş bulur çalışırlar.Yolculuk şartları oluşunca, yollarına devam ederler
KARS'dan, Ardahan'a kızın akrabaları varmış, orda kalır.Hocanın köyüne gitmek istemez bir süre sonra hoca Ardahana gider...!Ermeni kızı:
NİGAR,adını alır. Hüseyin hoca; ayrıldığı,Zakim köyüne gelir.hoca köyden ayrıldıktan kısa süre
sonra,Karısı ölümüş,
kızları evlenmiş o giderken küçük oğlu büyümüş.Hoca,Ardahan dan Nigarı alır kendi köyü: Akören'e döner orda yeniden hocalık yapar...! kadından da 3 çocuğu olur.Zaman içinde :Nigar kadınla, Hüseyin hocanın, arası açılır.Ayrılırlar. artık yaşlanmış olan hoca
Hastadır 1952 yılında
ILK KARISINDAN OLAN KÜÇÜK kızının yanında
ÖLÜR...MAKAMI CENNET OLSUN.
