ISSIZ KÖYLER
Evler ıssız kalmış sokakları boş
Bacası dumansız sobası sönmuş
Yırtılmış mendili yaşlar kurumuş
Çaresiz boynunu bükmüş gidiyor
Bir bir yok oluyor koca çınarlar
Evlada darılmış can diyen canlar
Hayata küstürmüş vefasız kullar
Yaslanmış deyneğe sekip gidiyor
Evlatları yaban eli yol etmiş
Yıllar olmuş ahvalini sormamış
Yapayanlız yoldaşını kaybetmiş
Hâline göz yaşı döküp gidiyor
Yüreği dert dolmuş dokunsan ağlar
takati tükenmiş yıpratmış yıllar
Ocağı soğumuş savrulmuş küller
Yitirmiş umudun çekmiş gidiyor
Vay be dünya böyle geldi gidiyor
Kimi öz canına sitem ediyor
Her damla gözünde canın alıyor
Oğlunu kızını sorup gidiyor
Evleri harabe virane yurdu
Tünemiş damına baykuşu kurdu
Hayirsiz evladı. ah çekti sordu
Gözünden yaşları aktı gidiyor
Özendik şehire yıktık obayı
Bıraktık sahipsiz ana babaayı
Hergün bekler olmuş gözü yolları
Hasretle gurbetle yanıp gidiyor
Bu gidişat özümüzden kopardı
Her gelen örfümü ananem çaldı
Atalar köylerde sahipsiz kaldı
Ah evlat dedikce yanıp gidiyor
Hayat baki değil ölümlü dünya
Kimine kabustur kimine rüya
Adımız yazılmış divanda suya
Her dalga birini silip gidiyor
Aksungur çaresiz giden bu yolda
Kanatsız bir kuşum kırık bir dalda
Son bulur bu gidiş sovuk bir salda
Hazanım kışımda donup gidiyor