ALLAHUEKBER DAĞLARI VE SARIKAMIŞ DRAMI;
Birinci Dünya Savaşı'nda,Üsteğmen olarakSarıkamış Kafkas Cephesine giden TUĞGENERAL Ziya Yergök hatıratında anlatıyor ; bana üç klavuz yakın köylerden bulmalarını söyledim. Süvari çavuş'a, iki adam bulup getirmiş,
beni, gün ağarırken uyandırdı.İçimden, acaba bu adamlar Türk mü ...? Önce bir soruşturayım dedim. Birisine adını sordum...? Benim, adım, Asker"... cevabını verdi...!Ötekine sordum ; Benim adım "Yolcu" dedi.Kırk-kırkbeş yaşlarında iki köylü, Merak ettim.Yahu...!senin adın neden Asker.. ? seninki neden Yolcu...? Efendim, ben 1878 de (93 Harbi)nde.Kars'ta doğmuşum.O zaman Kars'a çok Asker gelmiş.Bu yüzden babam benim adımı. "Asker" koymuş dedi.
Öteki ise,efendim bende Kars'lıyım, o savaş ta halk Kars'tan, göç ederken ben yolda doğmuşum.
Bu yüzden benim adımı da "Yolcu"koymuşlar.
Kendi kendime gururlandım.BU MÜBAREK MİLLETİN ADI DA ŞANIDA , şanı da hep HARP hatıralarına bağlı kimisi, Yolcu, kimisi, Asker..."ALLAH BU MİLLETE OTURMAK NASIP ETMEMİŞ Kİ".Savaş meydanına giderken ayaklarım çok
üşüdüğü için ,hem ayaklarımı ısıtayım hemde, askerlerin yanına gideyim. Ormanda olup bitenleri anlamak üzere...! yakınımızdaki ormana girdim."Keşke girmez olaydım"...Dolaştığım yerlerde can çekişmekte
olan bir çok gence rastladım. Bazıları sönmekte olan ateşin başında yatıyor :bazıları
çamların dibinde bağırıyor ölemiyorum...! of...! ölemiyorum diyor.
Bazıları da iki üç kişi bir arada pelerinlerine sarılı bir vaziyette son dakikalarını yaşıyorlardı...!Beni görünce heyacanlandılar....! Aman efendim sen bilirsin bizi burdan kaldırt...! donacağız diye...! sızlanıyorlar.Bazıları bir lokma ekmek istiyorlar.
Yanlarına gittim. Yüzlerini okşadım...VAH YAVRULARIM...şimdi gider sedyecileri buluradurtur, kaldırtırım gibi kuru teselli sözlerisöyledim.Yaralarının nerelerinde olduğunu sordum...?
"BAKIN Kİ...! TEDBİRSİZLİĞİN, ÇILGINCA KURBANI OLAN BU MASUM GENÇLERİN HAYATLARINI KİM...!ÖDÜYECEK...?NASIL...ÖDÜYECEK DİYE İÇİMDEN DÜŞÜNDÜM.
Benim, bu aciz erlerden farkım yaralı olmamam.Bu sırada başıma 100 okkalık bir topuzun indiğini sandım.Başım yanıma düştü. O andaşimşek süratiyle içimden üç şey geçti.
ÖLÜM, KELİME-İ ŞEHADET GETİRMEK veparmaklarımı oynatmak.Baktım ki, ölmemişim,
başım döndüğü için kalkamadım. Ey...!vah...! dedim. Şimdi beni kim geri götürecek...?
ALLAH'IN LÜTFUNA BAKIN Kİ ORDA DONMAMAYA ÇALIŞARAK RAPOR YAZARKEN ormandançıkarılıp avcı hatlarına gönderilen iki er benimle 20 adım kadar arkamda yer yatmışlardı. Bir iki defa bunlara bağırdım.Gelip kollarıma girdiler ve beni geri getirdiler.
YÜRÜDÜĞÜMÜZ YOL
DÜŞMAN TARAFINDAN
ŞİDDETLİ ATEŞ ALTINDYDI.İçimden aman...! Yarabbi...! bu garip askerleri koru. Benim, yüzümden ölmesinler veya yaralanmasınlar...Diye DUA EDIYORDUM.
Üç kişi yan yana gittiğimiz için büyük hedef teşkil ediyorduk.
Bayılmışım gözlerimi actığımda ortalık karanlık görünüyor. İnsanlarıda göremiyordum.Bu durumdan hiç endişe etmiyordum. Tersine seviniyordum ki...!
DİN VE VATAN YOLUNDA YARALANDIM.DİYE....!