ALLAHUEKBER DAĞLARI VE SARIKAMIŞ DRAMI;
Rahmetli,dedelerimiz. Üniversite mezunu değillerdi ama kendinlerine has, Kültür ve bilgi birikimi vardı.Kafkasya da Rus'larla başlayan mücadeleleri onları birer tarihçi idiler O uca dağların yılmaz kahramanları idiler. Rahmetli dedem, babamın babası"o savaşta genç bir delikanlı olan Aslan ağa"; bize yaşadıklarını, şöyle anlattı. Bir zamanların Cihan Devleti, ne hale getirildi.Osmanlı,idaresinde asırlarca, mutlu ve huzurlu yaşamış olan,Balkan, milletlerinin fitlemeleriyle ,hedef kitlesi haline dönüştüler
Rus'ların hedefi, Boğazları işgal etmek, Akdeniz'e açılma,hayalindelerdi. Rusların ,bir başka hedefi de yayılma planları,Rus kraliçesi 2.ci Katerina 1786 yılında, istila politikası KIRIM'A ,tacını giymek için gittiğinde,
Hedeflerini şöyle açıklıyor. "İSTANBUL YOLU" Rus'un zihninde şuurlu bir hedefdir.1914 tarihlerinde, Sarıkamış'ın 2 köyünde : KARAKALE VE AĞCAKALE'DE : Misyoyoner okulları ve ABD'nin Robert koleji açıldı Rahip ve Rahibe yetiştiriyorlardı.
Dedem, Sarıkamış için O yüce dağda, kimi genç ömrünü verdi, kiminin kanı... damarlarında dondu. Kimi hasretinden
yanıp kavruldu, kimi çilesine sevdalandı.VE BU TOPRAK VATAN OLDU. Allahuekber, dağlarında (Zemheri), Aralık ayının soğunda....!
Hep...! ah...! ah...! VATAN,diyorduk.Savaş meydanında, genç kardeşlerimiz aç, çıplakdenecek durumda iken.
Alman askerlerin ,kalın fanilalar, yün çoraplar,Kalın kumaştan, yapılmış uzun kaputları, deri çizmeler, yün eldivenler ve boyunlarında yün atkılar vardı.Rus askerleride,
onlar gibi giyimli idiler. Savaş meydanında hava çok soğuktu, donanlar gömülemiyor, karlara karışıyordu. Ormanlık
alanına geri çekildik. Ruslar burayı şiddetli top atışına tuttular. Sarıkamış'ın bir tarafında Kafkas ya dan gelenlerin oturdukarı yere Çerkez köy ,diyorlardı Rus'lar.Kafkas'yadan gelen ,göçmenlerin
orda olturduklarını öğrenmişler. Evlerini başlarına yıkıyorlardı.Top atışları günlerce, devam etti. Aylardır. Savaş meydanındayız
aç susuz, boğazımızdan bir kaşık sıcak çorba gitmedi.Donarak ölen yiğitlerin,yanındabenim aç olmam ne ki…diyordu...
Hafız Hakkı Paşa,Komutan yanımıza geldi...!bize güç veriyordu...!Siz düşmanı alt edersiniz, yenersiniz.! ha... gayret yiğitlerim...! diyordu…gençler patır, patır düşüp donuyorlardı. Ruslar, bizi topa tutmaya başladı.Ölümü,
göze, alarak 400 veya 500 yiğitle ,Rusların açtığı ateşe aldırış etmeden ileri atıldılk. ALLAH...!
ALLAH...! ALLAH...!
diyerek...! vurduğumuzu...!yere düşürüyorduk . Büyük bir gayretle ilerliyorduk. Ruslar, beklemedikleri bu direniş karşısında şaşırdılar.Bir süre sonra
Sarıkamış'a, girdik ara sokaklarda kanlı çarpışmalar oluyordu.Rusların arkasından kovalıyorduk, açlığımızı,
yorgunluğumuzu unuttuk heyecanlanla savaşıyorduk Yağmur gibi kurşun yağıyordu. Sipersiz karşı koyuymaya gayret ediyorduk Rus askerleri kaçarlarken tüfeklerini düşürüyordular, yerden topluyor kendilerine kullanıyorduk...! seferberlik ilan edilince gönüllüler arasında savaşa gelen on yaşında çocuklarda vardı. Öyle bir an geldi ki Rus ,askerleriyle yumruk,yumruğa, diş dişe, boğaz boğaza dövüşüyorduk.
Ruslar çoğu evlerden içeri girmiş pencerelerden, kapı aralarından, çatılardan ateş ediyorlardı.Sonunda, Sarıkamışa onlar hakim oldular.
Ruslar bizim birliklerimizden, ellerine geçirdikleriniesir alıyorlardı. Az da olsa bizde,onlardan esirler alıyorduk. Bizimkiler,esir aldıkları bir. Rus askerini, getirdiler er, yarım, yamalak Türkçe konuşuyordu...!Müslüman olduğunu
anlattı.Güler yüzlü sempatik bir gençti.Ben sizin akrabanızımaynı kandanım dedi.Hazırlıklı olun...! Sarıkamış'ı,sizden alacaklarını söylüyorlar.
Onlar sizden sayıca çok fazla topları tüfekleri, yiyecekleri, bol giyecekleri yerinde.askeri, gören Enver Paşa geldi esir asker konuşurken çok sinirlendi.Çadırına girdi.Bize, yardıma gelen,için gelen takviye askerler. Amasya'dan, Tokat'tan ,Samsun'dankardeşlerimiz ne yazık ki, çoğu yolda donmuşlar.Dedem, bize derdiki yavrularım. Allah,sizlere o günleri göstermesin.
Sarıkamış'ta,mücadele eden toprak olan, SEHITLERİMİZİ ve dedelerimizi saygı ve
Dualarla yad ediyoruz.