SOLU NEYLEYİM
Yüce Rab insanı aşkla bezemiş
Hırslara yenilmiş gönlü neyleyim
Ömrün baharında güller kül olmuş
Kulaklar tıkayan eli neyleyim
Kimi kardelendi kimisi güldü
Bolu dağlarımda boynu büküldü
Nefesler kesildi candan söküldü
Uçuruma varan yolu neyleyim
Bülbül ah!etmez mi gonca gülüne?
Gül dalında çile çeker uğruna
Titrer Seher vakti yanar yoluna
Gözlerinde yaşlar seli neyleyim
Pas tutmuş gönüle yok merhametler
Yürüyen bir heykel aşksız bedenler
Ne bir başı okşar ne yaşın siler
Sözleri lal olmuş dili neyleyim
Sevgidir gönülde çiçek açtıran
Balığı denize meftun ettiren
Gönülden geceyi söküp götüren
Sevgiyle atmayan solu neyleyim
Birsen Yurdakul Tomurcuklu