Özcan KIVRADIM (Gazeteci Yazar)

Tarih: 11.05.2025 00:21

ANNELER GÜNÜNDE GÖKYÜZÜNE BİR MEKTUP

Facebook Twitter Linked-in

   ANNELER GÜNÜNDE  GÖKYÜZÜNE BİR MEKTUP
                                                                                                                                       Özcan Kıvradım
                                                                                                                                      Eğitim Danışmanı


     Bugün anneler günü.Tüm annelerin, anne adaylarının, anne olmasa da anne gibi sevebilen bu duyguyu içinde yaşatan herkesin anneler gününü kutluyorum. 
Bugün birçoğumuz için çiçeklerin, hediyelerin ve sarılmaların bir araya gelmelerin günüdür. Ancak annesini kaybetmiş olanlar için ise,yüreğinin en sessiz köşelerinden büyüyen bir özlemdir. Bende bu anne özlemiyle yanan kişilerdenim.Annemi 2022 yılında kaybettim  o günden beri benim için hayat daha farklı , hiç bir şey eskisi gibi değil. Yüreğimde bir sızı ve bir tarafım hep eksik. Sanırım beni annesini kaybedenler daha iyi anlayacaktır. Tarifi olmayan bir acı ve bu acı hiç geçmiyor. İçimde tarifsiz bir sessizlik büyüyor.Bunu anneler gününde daha farklı ve daha büyük yaşıyorum. Artık arayacağım sesini duyacağım ,okunabileceğim  bir annem  yok bu dünyada.Ama sevgisi, hatırası, bana öğrettikleri, hala her yerde sanki...
     Annem, bana sadece hayatı öğretmedi, sevmeyi, sevilmenin önemini, nasıl sevilmeye değer olunur, iyi bir insan olmayı, doğruluktan ayrılmadan yaşamanın ne kadar önemli olduğunu  da öğretti.Annem tabiiki de  sadece bunları öğretmedi.Burada bana öğrettiklerini yazsam , sayfalar kca yazarım  heralde.Benim annem , yorulduğunda bize gülümseyebilen, kendi üzüntülerini içine gömüp bana güç vermeyi de öğreten güçlü bir kadındı. Şimdi geriye dönüp baktığımda anlıyorum ki; O sadece bir anne değil, aynı zamanda yaşam denen bu yolculukta benim sessiz kahramanımmış.
     Anneler gününde ona sarılamıyorum belki ama ona her dua edişimde içimde yaşattığımda, onu  yeniden kucaklıyormuş gibi hissediyorum. Bazen gülüşü, bazen bir sözü, bazen de bana o küçücük gözleriyle bakışları geliyor hep aklıma. İki yıldır  anneler gününü kutlamıyordum aslında ,tüm gün telefonlarımı kapatıyordum. Bende bir anneyim ve çocuklarımın dışında kimsenin bana bugünü hatırlatmasını istemiyordum. Artık anlıyorumki, en derin kayıpların bile sevgiyle yaşatabileceğini kabul etmeye başladım. 
    Bu  anneler Günü'nde, annesini kaybetmiş herkese seslenmek istiyorum: Onlar artık sadece fizikken bizimle olmasalar da , her zaman içimizdeler. Gökyüzüne selam olsun... Ve bizi oradan gören annelerimize .Sizi unutmuyoruz. Kalbimizde her gün bir çiçek daha açıyor sizin adınıza...

 


Orjinal Köşe Yazısına Git
— KÖŞE YAZISI SONU —